تورو خدا تو دیگه من رو نصیحت نکن.
فقط مثل یک دوست خوب به حرفهای من گوش بده.
غصه های من.درد دلهای من. اشکهای من رو ببین و با من همدردی بکن.
کاش من رو میدیدی.
کاش همه من رو میدیدند.
کلمه عشق بگوشم اشناست صرفا به این دلیل که مردم شبانه روز این کلمه رو بکار میبرند.
اما منو چه به عشق و عاشق شدن.من اگر لیاقتش رو داشتم خیلی زودتر از اینها عاشق میشدم.
بارها و بارها از خودم پرسیدم: ایا من مشکلی دارم که نمیتونم نظر کسی رو بخودم جلب کنم؟ولی هیچ وقت هیچ جوابی برای سوال خودم پیدا نکردم.
ان قدر دلم گرفته که کنترل اشکهام رو از دست دادم.
همین قدر که از خودم ناراحت هستم از خدا هم دلگیرم چون هیچ وقت به دعاهای من جوابی نمیده یا نمیخواد جوابی بده.
خیلی از شبها قبل از خواب بخدا میگم اگر قراره که من فردا هم با غصه از خواب بلند بشم صبح منو به این دنیا برنگردانه.
اما فردا صبحش...
خیلی وقتها با خودم فکر میکنم که پول چه ارزشی میتونه در زندگی کسی داشته باشه؟ و جالب این جاست که همیشه به این نتیجه میرسم که پول خوشبختی نمیاره.